Voor merkartikelen in de levensmiddelenhandel golden vaste prijzen, wat de Bijenkorf een goede bescherming bood tegen prijsconcurrentie van de opkomende grootwinkelbedrijven. In 1928 had een twaalftal fabrikanten van merkartikelen een vereniging opgericht, de Fiva (vereniging van fabrikanten en importeurs van verbruiksartikelen.) Dankzij de verticale prijsbindingswet konden de prijzen door het hele land lange tijd constant blijven.

Na de Tweede Wereldoorlog begonnen de grootwinkelbedrijven eigen merken te produceren, met meer concurrentie als gevolg. De Bijenkorf kon dit fenomeen pareren door exclusieve artikelen uit het buitenland te halen, die de Nederlandse kruideniers nog niet in hun assortiment voerden. Dit maakte de Bijenkorf meer en meer tot een delicatessenzaak.