Nostalgie naar de moderniteit
Pagina’s uit het eerste Bij journaal van februari 1979.
Eind jaren zeventig maakte het romantische meubilair weer plaats voor de paradepaardjes van de eigentijdse ontwerpers. In de toonzalen van de Bijenkorf waren hoofdrollen weggelegd voor Pastoe, Gelderland en andere fabrikanten van het moderne meubel. Maar wat betekende modern in die tijd? Sobere, soms strakke vormen zonder versiering, de schoonheid stoelde op het materiaal en de constructie. Liefhebbers van moderne vormgeving hadden vaak een voorkeur voor het sierlijke lijnenspel van de ronde, verchroomde buis, of de flexibele vormen van gelamineerd plakhout.
Wat betekende modern eind jaren zeventig? Sobere, soms strakke vormen zonder versiering, de schoonheid stoelde op het materiaal en de constructie.
Wonderlijk genoeg school in die voorliefde voor het moderne ook weer een hang naar het verleden. Het was een terugverlangen naar de tijd waarin tal van nieuwe uitvindingen tot ontwikkeling kwamen: de jaren dertig, waarin de Uiver naar Melbourne vloog, de geluidsfilm haar intrede deed, Philips de eerste TV- opnamen maakte en de Holland-Amerika Lijn zijn reusachtige mailboten liet bouwen.
Het duidelijkst kwam deze nostalgie tot uiting in de belangstelling voor de House & Garden- meubelen van de Bijenkorf: comfortabele rieten stoelen, zoals die ooit het dek sierden van de grote oceaanstomers. Deze meubelen grepen niet zozeer terug naar de tijd van Couperus als wel naar de interbellum.
Pagina uit het eerste Bij journaal van februari 1979.
Pagina Bij journaal maart 1980, Amsterdammertje van Pastoe.
Pagina Bij journaal maart 1981.