De eerste jaren na de Duitse bezetting was er ook in De Bijenkorf nog niet veel te koop, maar in 1947 werd er weer behoorlijk geleverd door de leveranciers. De dagen voorafgaande aan de vijfde december van dat jaar liet de directie systematisch, met tussenpozen van een half uur, foto's maken van de drukte op de verschillende afdelingen. Als op die manier het verloop van de koopdag was vastgelegd, kon men daar het volgende jaar zijn voordeel mee doen.

Sint Nicolaas alléén te bereiken via de Beursstraat, werd begin december 1948 via bordjes bekend gemaakt als de drukte uit de hand dreigde te lopen. Vanuit de winkel werd het publiek dan met zachte drang buitenom naar de Beursstraat gedirigeerd. Vandaar vormde zich een lange rij naar de eerste etage, waar op een bordes in de lichthal de Sint op een vorstelijke zetel resideerde. Volwassenen zonder kinderen werden geweerd en Sinterklaas kreeg instructie het tempo van het handen schudden op te voeren. Zo vermeldde een interne notitie uit 1948, waarin de directie zich voorbereidde op de Sinterklaascampagne van het komende jaar en de te verwachten belangstelling van het publiek. Dat was niet overbodig: de Bijenkorf had al een reputatie als het ging om Sint Nicolaasdrukte, maar in de jaren die volgden zouden alle records worden gebroken.