De Bijenkorf moet blijven!
Een artikel door John Beekma geschreven in het personeelsblad BijenKorf, April 1983.
Zaterdag 22 januari 1983 zou de meest gedenkwaardige dag worden in de geschiedenis van de Bijenkorf. Het mogelijke succes van de geplande actie De Bijenkorf moet blijven! zou het voortbestaan van Nederlands oudste warenhuis bepalen.
Het idee voor het organiseren van de Bijenkorf moet blijven-dag kwam uit de koker van Hans Krijger en Peter van der Zouw. Het moest een positieve dag worden, waarbij heel Nederland betrokken was. Niet alleen de medewerkers en klanten van de Bijenkorf, maar ook burgemeesters, kunstenaars, schrijvers, acteurs, tv- persoonlijkheden, leveranciers, dienstverlenende bedrijven en niet in de laatste plaats de vakbonden.
De dag moest een sterk ludiek karakter krijgen en zich in alle filialen afspelen. Door Hans Krijger en Peter van der Zouw werd een commissie ingesteld, bestaande uit hun collega's Fons Trompenaars, Nico Toes, Marian Mulder, George Kruse en BOR-voorzitter Walter den Hartog. Gezamenlijk begonnen ze aan de voorbereiding van de grote dag.
De ondernemingsraad stelde slechts 5000 gulden beschikbaar, alle meerkosten zouden gedragen moeten worden door met name leveranciers en grote bureaus die voor de Bijenkorf werkten. Zij werden dan ook als eerste door de commissie benaderd, aanvankelijk schriftelijk, later telefonisch. Met de nodige bluf en als ijzersterk argument dat ze later niet meer op opdrachten van de Bijenkorf hoefden te rekenen als ze nu hun medewerking weigerden. Het resultaat was verbluffend, binnen tien dagen waren er meer dan voldoende enthousiaste reacties om het plan verder te kunnen uitwerken. Hans Krijger informeerde Concerndirecteur Sociale Zaken Cor van der Molen en Directievoorzitter Ivar Samrèn, waarna de plannen in samenwerking met Jan Toscani gerealiseerd konden worden.
Henny Westenburger en Wenda van Seters van de Bijenkorf tijdens de buttonverkoop op 21 januari 1983.
Fiets bij de verkoop van buttons op 21 januari 1983.