De gezonde competitie
BijenKorf september 1997
Het concept van de Drie Dwaze Dagen was voor de Bijenkorf belangrijker dan welke voorgekookte teambuildingssessies dan ook. Alle betrokkenen, van magazijnmedewerker tot inkoper en directeur. barstten van energie en enthousiasme. Alles voor de klant en het bedrijf, in een sfeer die losser was dan in de rest van het jaar. Ziekteverzuimcijfers verdampten, oud-medewerkers en gepensioneerden kwamen opdraven en kantoorpersoneel hielp mee in de winkel. Duizenden uitzendkrachten werden moeiteloos gevonden en kwamen ook nog eens allemaal opdagen. Iedereen wilde deel uit maken van deze jaarlijkse happening. Ook in het Distributiecentrum liepen alle nationaliteiten keurig in het geel, soms zelfs met de Drie Dwaze Dagen in het Pools op hun trui geschreven.
Er werd een gezonde competitie gevoerd tussen afdelingen en filialen. Over omzetten, maar ook over wie het opvallendst verkleed was – sommige medewerkers waren maanden bezig met het fabriceren van hun spencer van oude BijCards. Maar wat vooral werd geroemd was de saamhorigheid onder collega’s: iedereen hield elkaar op de been, want je was van elkaar afhankelijk.
En dan was er de spanning vooraf: krijgen we het gewone assortiment op tijd uit de winkel en al die Drie Dwaze Dagenspullen er in? Komen er wel klanten en hoeveel? Die vraag was snel beantwoord: het aantal klanten was niet te tellen! Elk jaar leek er meer enthousiasme voor de Drie Dwaze Dagen te zijn. Sommige koopjesjagers informeerden al maanden van tevoren wanneer ze er weer zouden zijn, die fantastische Dwaze Dagen. De beroemde aanbiedingsboekjes werden met spanning afgewacht.
Wie van de afdelingen en filialen wint de DDD award met opvallendste ddd-kleding en hoge omzetten.
En als het dan eindelijk zo ver was, werden de klanten bij binnenkomst in de Bijenkorf, na het traditionele aftellen, met luid gejuich verwelkomd: de koopjesjacht kon beginnen! De Drie Dwaze Dagen waren inmiddels zo'n ingeburgerd Nederlands fenomeen, dat filosofe Désanne van Brederode ze in haar Brief aan een Gelukzoeker noemde als typerend voorbeeld van onze samenleving. De spanning van maanden voorbereiding en keihard werken kwam na drie dagen in alle filialen tijdens het eindfeest tot een ontlading. In een uitgelaten sfeer werden prijzen uitgereikt voor de beste prestaties, pechvogels en verkleedtalenten, en werd met spanning uitgezien naar de eindomzet, die altijd op een ludieke manier bekend werd gemaakt.
Een ingrijpende verandering in de laatste jaren was de verruiming van de openingstijden, waardoor niet iedereen er alle drie de dagen constant bij kon zijn en sommige medewerkers zelfs de opening moesten missen. Vooral voor de oudgedienden was dat een bittere pil: in hun beleving was de opening missen zo ongeveer het ergste wat je kon overkomen. Dan was je er net niet helemaal bij. Hun devies: Ga ieder jaar de Drie Dwaze Dagen in alsof het je allereerste keer is...
De Drie Dwaze Dagen in Den Haag in 2012.
Bijenkorf van september 1999.
De Drie Dwaze Dagen in Den Haag in 2012.
De Drie Dwaze Dagen Den Haag in 2011.